MOTOSİKLETLE İPEK YOLU ‘na / By MOTORCYCLE to the SILK ROAD

MOTOSİKLETLE İPEK YOLU ‘na  /  By MOTORCYCLE to the SILK ROAD

28. Gün  /  Day 28  : 12.06.2014 Perşembe/Thursday

Sarakhs (İran Sınır şehri)>>>Meşhed (İran) ve Gümrükte çıkan sorunlar

Yapılan km : 232

Dünden söylendiği gibi sabah erkenden Sarakhs (İran) gümrük kapısında olmak için erken uyandım. Zaten motosikletimle ilgili yaşadığım bürokratik sorun nedeniyle huzurlu değilim.

Türkiye ‘den çıkarken alınması gereken Triptik Belgesi ‘nin eksikliği bu sıkıntıya yol açtı.

İran dışında hiçbir yerde bu belgeye ihtiyaç duymadım. İran ise Nuh diyor peygamber demiyor. Adamların en büyük derdi benim motosikletimi İran ‘da satarak İran ‘ı zarara uğratacağım konusu. Bunun için bir teminat tesis etmeye çalışıyorlar. Carnét de Passage veya Triptik Belgesi bu işe yarıyor mu acaba?

Erken uyandım ama Hotel Doosti ‘nin görevlileri henüz uyanmadığından biraz vakit geçirdim. Neyse biri uyandı ve lokanta bölümünde bana kahvaltı verdi. Bu arada sabah güneşinde otelin ön cephesinden bazı görüntüler aldım. Tam bir kasaba oteli.

Eksik evrak ve İran Bürokrasisi :

Otelden Sarakhs Gümrük kapısına yürümeye başladım. Az ilerde bir otomobil durdu ve beni aldı az ilerideki gümrük kapısına götürdü. Saat 07:00 ‘ye doğru kapılar açıldı. İşlemler aslında 07:30 gibi başlıyor ve görevliler 08:30 gibi iş başı yapıyor. Şirketlerin gümrük muamelecilerini bekliyorum. Bana Farsça olarak dünden bir kağıt yazmışlardı. 7 tane şirket ismi var. Bunlar benim motorumla ilgili giriş işlemi yapmaya yetkili ve aynı zamanda teminat verebilecek şirketler. İran Gümrük İdaresi bunları tanıyor anlaşılan.

Bir iki muameleciyle görüştüm. Benden bazı evrakın fotokopisini çektirmemi istedi. Pasaport, ruhsat gibi. İş başladı diye sevindim. Sonra kantara gönderdiler ve motosikletimi tarttırdım. Bana kantar fişi verdiler onları da getirdim. Ancak saat 09:00 gibi şirketlerin merkezleri açılıp da muameleciler şirketleriyle görüşünce teminat yatırmaktan imtina ettikleri ortaya çıktı. Yani hiç biri benim motorum için teminat senedine imza atmaya yanaşmıyorlardı. Bu şu demek oluyor. Şirket benim motorumu İran içinde satmayacağıma dair İran Gümrük İdaresine taahhütte bulunacak. Buna karşılık da benden 400.-USD mertebesinde bir bedel alacaklar. Bunun dışında yeşil poliçem var ve İran içinde Trafik Sigortası olarak geçerli.

Yaklaşık saat 13:00 ‘e kadar debelendik ancak hiçbir şirketin taahhütte bulunmayacağı ortaya çıktı. Nice yetkililer ve müdürlerle lisanımız nedeniyle yarım yamalak görüştüm ama nafile. Bu arada çeşitli Türk TIR şoförü arkadaşlar bana destek olmaya çalışıyorlar. Bunlar içinde Osmaniye ‘li Niyazi ‘yi ve yakın yol arkadaşları diğer iki TIR ‘cıyı anmadan geçmeyeceğim. Niyazi hem dostluk ilişkilerini kullanmaya hem de tecrübesiyle bana tavsiyelerde bulunmaya çalıştı. Bu arada bana para desteği vermek konusunda da açıktı. istemedim. Ancak karşılıklı telefon numaralarımız not ettik. İhtiyacım olunca onları arayabileceğim.

Son gelinen nokta İran ‘lı görevliler (Müdür Habib Allah …) bana motosikletimi ancak bir kamyonla Türkiye ‘ye yakın Bazargan Gümrük kapısına gönderebileceğimi söylediler. Benim eksik evrakım ve İran ‘ın bürokrasisi bu işi bu hale getirmişti. Elbette üzüldüm ve sıkıntılı bir durum olduğunu artık kabullendim. 

Dışarı çıktım. Sıcak ve aşırı parlak güneşli bir hava. Etraf toz duman ve karışık. Gelen giden TIR ‘lar ve araçlar bir kaos oluşturuyor. Türkiye ‘ye doğru giden boş TIR bakıyorum. Ama bulamadım. Bulsam da zaten motosikleti yüklemek ve gidiş koşullarını olgunlaştırmak bir bilinmez süreç. Bir Iğdır firmasına ait TIR şoförüyle konuştum. Yükü yokmuş ve beni alabileceğini söyledi. Ancak Tahran ‘a kadar. Tahran ‘dan yük yükleyecekmiş. Vazgeçtim.

Kaçak Çıkış (Çılgın deneme) :

Gümrüklü alanın giriş/çıkış kapısı tam bir kaos. Giriş yapan TIR 'lar ve çıkış yapan TIR 'lar kapıyı karmakarışık yapmış durumda. İki kapının ortasında yer alan kapı kontrol görevlileri çoğunlukla binanın içinde muhabbet ediyorlar. Gözümü kararttım. Motosikletimi kaçıracaktım. Giriş yapan TIR ‘ların bekçi kulübesine uzak tarafından aradan motosikletimle kaçarak dışarı çıktım. Şanslıydım ve kimse fark etmemişti. Aslında İran gibi bir yerde bu kaçış bana pahalıya patlayabilirdi. Ama sanki yapacak bir şey kalmamıştı ve kaçmak tek yoldu. 

Hemen kaldığım Hotel Doosti ‘ye geldim. Biraz kuytu bir yere park ettim ve derhal odaya çıktım motorun iç çantalarını aşağı indirip motora yerleştirdim. Üstümü başımı giyindim. Otele ayrıldığımı söyleyerek Meşhed ‘e doğru yola çıktım. Bu arada TIR şoförü Niyazi arkadaşı aradım ve ona durumu özetledim. İran ‘da yollarda problem çıkmayacağını ancak çıkışta (Bazargan-Gürbulak) dert olabileceğini söyledi. ‘Haydi hayırlısı, Allah kerimdir’ diyerek saat 13:15 civarında 44 derece C sıcakta Meşhed ‘e doğru yoldayım.

Meşhed : 

Meşhed yakın. Yaklaşık 200 km mertebesinde bir yol. Yollar güzel. Hele Türkmenistan ve Özbekistan yollarıyla kıyas kabul etmez. Gidişli gelişli yollar hem tenha hem satıh kaplaması mükemmel. Meşhed ‘e doğru yolun sağı solu gözün görebildiğince çöl ve çorak arazi. Yer yer tepelik. Meşhed ‘e yaklaşık 80-90 km kala çorak arazi tepelik geçişler nedeniyle yolu kıvrımlı tatlı virajlı bir hale dönüştürdü. Yolda benzin almam gerekti. Hemen yolun kenarında bulunan uyduruk bir benzinciden benzin aldım. Benzin fiyatı yaklaşık 0.60-0.65 TL karşılığında.

Meşhed büyük bir şehir. Güneydoğusundan şehre girdim. Kalacağım oteli bulmam gerek. Yorgun değilim ama zihnim meşgul. Aslında bundan sonra amacım transit geçiş yaparak direkt Türkiye ‘ye doğru yol almak. 15:30 gibi Meşhed ‘e girmeme rağmen kalacağım Parsian Tourist Toos Hotel ‘i aramam ve bulmam vakit aldı. Sora sora en nihayet Meşhed ‘in çevre yolunu kullanarak şehrin Kuzeybatısı ‘ndaki otele 17:30 gibi ulaştım.

Otel geniş bir alana yayılmış 2 katlı apart evlerden oluşuyor. Bahçe içinde ve taşıtları odaların önüne kadar çekmek mümkün. Motosiklet açısından güvenli bir otel. Geceliği 51.-USD ‘a gelecek şekilde anlaştık. Kahvaltı dahil. Cebimdeki Rial ‘leri ödedim. Para bozdurma imkanı otelde yok. Genelde de para bozdurmaya pek yanaşmıyorlar. Tek sıkıntısı Meşhed ‘in merkezine ve gezilecek yerlerine uzak. Muhakkak taksi veya otomobil kullanmak lazım. Tam çevre bağlantı otobanının yanı başında.

Odama yerleştim. Geniş ve donanımlı bir oda. Giriş katında. Duşumu aldım ve bilgisayarımda vakit geçiriyorum. Zaman zaman da Türkiye ‘ye olan yolumu ve riskleri kafamda tartmaya çalışıyorum. Akşam yemeğimi otelde yedim. Otelin restoranında servis hem çok yavaş hem de özensiz. Salata, tavuk kebap ve üzerinde bol pilav geldi. Pek lezzetli olduğunu söyleyemem.

Tesis büyük bir tesis ama kalan sayısı çok az göründü. Yemekten sonra odama çekildim. TIR Şoförü arkadşlarla, Niyazi 'yle görüştüm. Onlar da Meşhed yakınlarında bir yerlerde konaklıyorlarmış. Bir süre daha bilgisayarımla uğraştım ve sonra uyku.