MOTOSİKLETLE İPEK YOLU ‘na / By MOTORCYCLE to the SILK ROAD

MOTOSİKLETLE İPEK YOLU ‘na  /  By MOTORCYCLE to the SILK ROAD

27. Gün  /  Day 27  : 11.06.2014 Çarşamba/Wednesday

Mary veya Merv (Türkmenistan) >>>Sarakhs (İran Sınır şehri)

Yapılan km : 185

Sabah kaldığım otelde (Hotel Marguş) kahvaltımı yaptım. Kahvaltı masaya garson tarafından getiriliyor. Müşteri sayısı sanırım az diye böyle bir uygulamaları var. En büyük masa yaklaşık 6 kişilik Alman turistlerin masası. Yaklaşık 65-70 yaş arası Almanlar da otelin müşterisi. Kahvaltı sonrası 08:35 gibi teker döndü. Merv ‘den çıkıp Güneybatı ‘ya giden M37 yoluna katılmak yaklaşık 20 dakikamı aldı. Bu yol en yakında Tejen daha sonra da Aşgabat ‘a kadar giden ana yol. Tejen ‘e kadar 140 km olan bu yolu tarifler üzerine yaklaşık 70. Km ‘de sola doğru terk ettim. Bozukça bir yola girdim. Giden araç sayısı neredeyse hiç yok. Yalnızlığa kapıldım ve endişelendim. Acaba yanlış bir yol muydu?

Sol yanımda görmesem de büyükçe gölet olduğunu çevreleyen setten hissediyordum.

Haritalarda Hanhowuz Reservoir diye anılan gölet oldukça büyük olmalıydı. Yol gittikçe kötüleşti. Zaman zaman kamyonlarla karşılaştım. Otomobil olarak yanımdan geçen veya karşımdan gelen kimse yoktu. Uzunca bir süre bu yolu kullandım. Çeşitli yerlerde köprü(?) geçişleri vardı. Köprülerin üzerleri özellikle çok perişandı. Ye yer asfaltımsı kaplamaya rastlanıyor demek yolu tarif etmek için daha uygun bir ifadeydi. Yoldaki çukurlar gittikçe irileşti ve adeta birkaç metrekarelik derin çukurlar halini aldı. Çok dikkatli ve yavaş girilmesi gereken ve aşırı seçicilik gerektiren yol halini aldı. Sağda solda tarlalara, buralarda çalışanlara rastlıyorum. Yalnız olmadığımı hissetmek cesaret verdi.

Zaman zaman doğru yolda olup olmadığımı karşıdan gelen kamyonet veya kamyonlara sorarak teyit ettirdim. Yaklaşık 185 km sonra saat 12:00 gibi Sarakhs ‘dayım. 3,5 saat ve 185 km. ortalama hız 50 km/saat. Sarakhs Türkmenistan tarafında küçük bir kasaba-şehir görüntüsünde.

Gümrüğe geldiğimde Türkmenistan yetkilileri öğle yemeği molası vermişlerdi, yerlerinde yoklardı. Dışarıda bekledim. Bu arada çeşitli Türk TIR şoförü arkadaşlarla tanışma ve konuşma fırsatımız oldu. Hava 38 derece C. Sıcak ve etraf tozlu. Aşırı susuzluk nedeniyle hemen oradaki bir binanın içinde satış yapan büfeden bir büyük su aldım. Tamamını Türkmen tarafında neredeyse bitirdim. Cebimde kalan son Manat ‘ları su alırken harcadım.

Saat 13:00 ‘de işlemler başladı. İlk önce biri elimdeki karayolu belgesini teslim aldı, sonra doktor bir küçük kâğıda mühür vurarak beni pasaport tarafına gönderdi. Burada iki asker bir deftere kayıt yaptılar. Sonra pasaport memuru pasaportuma çıkış damgasını vurdu.

Motorun çantalarını kontrol ettiler. Çıkarken ne ararlar anamıyorum. İran tarafına doğru ilerlerken Türkmen askerlerinin adım başı pasaportuma bakmaları bu sıcakta sabrımı zorluyor. Bu defa İran gümrüğüne vardım. İlk binanın önüne motosikletimi park ettim. Binaya girdim. Burada doktor odasında bir kayıt tutuldu. Doktor bazı kritik sorularla bir sağlık sorunum olup olmadığını anlamaya çalıştı ve sonra pasaport giriş mührü basıldı.

Pasaport görevlisinin namazdan gelmesini beklemek yaklaşık 20 dakikama mal oldu.

Sonra motosiklet giriş işlemleri için başka bir binaya sevk ettiler. Motorla ilgili elimde ruhsattan başka hiçbir belge yok. Devamlı triptik belgesi (Carnét de Passage) soruyorlar.

Gürcistan ‘a geçerken istemediklerinden bu belgeyi almamıştım. Aslında alsaymışım iyi olurmuş. Bu nedenle sorunlar başladı. Triptik olmadığı için işlem yapmıyorlar. Motorun deklarasyonunu yaptırmak için koşuşturup durdum. Bu arada işlem yaptıran TIR şoförlerimizle sohbeti geliştirdik. Osmaniye ‘li Niyazi ve iki arkadaşı bana hep destek oldular. Niyazi paraya ihtiyacım olup olmadığını sorarak bana 500.-USD 'a kadar destek olabileceğini ifade etti. Teşekkür ederek reddettim. Bu arada karşılıklı telefon numaralarımızı kaydettik. Niyazi işlemlerimin tamamlanması için çeşitli önerilerde bulundu ancak saat 14:30 gibi olduğunda İran gümrüğü yetkilileri paydos ettiler.  Buranın da usulü buymuş. Bana yardımcı olan bir çocuk yarım yamalak Türkçe’yle yarın sabah 07:00 ‘de tekrar gelmemi ve işlemleri yapacak şirket yetkilisiyle görüşmemi tavsiye etti. Motoru gümrüklü alan içinde emniyetli bir yere park ettim. Gümrüklü alanın dışına çıkıp 50.-USD bozdurdum. 160,000.-Tümen verdiler. Dışarıdan bir taksi tuttum. Taksiyle gümrüklü alana girdik ve motorun iç çantalarını taksiye yükledim ve beni İran tarafındaki Sarakhs ‘da bir otele götürmesini istedim. Hemen 1 km ötede Hotel Doosti ‘ye yerleştim. Otelin geceliği 70,000.-Tümen yani 20.-USD gibi. Otel yıldızı olmayan basit bir otel. Odam 2. Katta ve ana caddeye bakıyor. Elbiseleri asmak için portatif vestiyer var. Çantaları yere bıraktım. Hemen duşa girdim. Rahatladım. Bir süre odada bilgisayarımla ilgilendim. Daha sonra aşağıya, otelin lokantasına indim. Burada çorba, mercimekli bir yemek, tavuk kebabı (cüci kebap ?) safranlı pilav, yoğurt yedim. 

Çok acıkmıştım. Tekrar odama çıktım. Gümrük işlemleri olmadığı için zihnim çok meşgul ve sıkıntılıyım. Yarın halledilir diye umuyorum. Tekrar odama çıktım. Yine bilgisayarımda bir şeyler yazdım. Bu arada hava karardı ve akşam oldu. Kafamda onlarca kuşku ve soruyla uykuya daldım.